Trancedente herrie, dat bestaat. De lucht is leeg, de wereld om mij heen is stil, maar toch stormt het in mijn hoofd. Wat stormt er dan precies? Het zijn geen gedachten. Het zijn zelfs geen gevoelens. Het is een achtbaan van onuitgesproken, ongearticuleerde... emoties? Ik wil wel…
Verder...
Rode bolletjes. Witte stipjes. Vlaggetjes en cijfers in cirkeltjes. Ik zit hier alleen in mijn kamer. Achter mijn computer. Niemand is in de buurt, maar ik weet dat ze me zien. Door die signalen dus. Notificaties. Meldingen die zeggen: we weten dat je hier was. Op Twitter, Facebo…
Verder...
Ik bedoel, ik weet wel, je kunt gewoon niet anders. Waar mensen samenleven, moeten compromissen worden gesloten. Ik ben een ochtendmens, jij bent een avondmens. Dat is niemands fout. Het is. Als wij afspreken, dan kunnen we dat beter in de middag doen. Ontmoet elkaar in het midde…
Verder...
"Altijd van je af schrijven," dat was wat mijn oma altijd zei. En dan had ze het niet over haar bankrekening. Of nee, laat ik eerlijk zijn. Dat zuig ik uit mijn duim. Mijn oma heeft dat nooit gezegd.
Lekker praten ook. Pak een pen en een stuk papier en gaan, zeggen ze dan. Je zou…
Verder...
In een koude keuken zit Parfen Semjorowich in zijn ochtendjas aan de tafel en hij staart naar het gekookte ei voor hem. Hij heeft in dagen niet geslapen. In zijn hoofd drijven gedachten langzaam als ijsschotsen tegen elkaar. Parfen denkt aan de oneindigheid. Hij probeert het begr…
Verder...