Soms ben ik niet alleen. Tenminste, dat is wat ik mezelf steeds voorhou. Ik moet wel, een andere weg is er niet.
De mensen snappen het niet. Ze snappen niet hoe het gaat. Ze begrijpen niet dat er in werkelijkheid helemaal niets is. Holle woorden zijn er. Vage smoesjes, excuses, p…
Verder...
De wind is een onzichtbare hand die steeds kleine tikjes tegen de auto geeft. Plagerig, als een kat die zijn prooi uitdaagt en die wordt aangemoedigd door de bomen met wuivende takken en ruisende bladeren. Maar hij laat zich niet uitdagen. Geduldig tuurt hij vanaf de achterbank d…
Verder...
"Luister maar gewoon."
Blij gespannen drukte de schooldirecteur zijn sigaar uit in de asbak die tussen ons in op zijn bureau stond. Ernaast stond een grijze intercom, die op leek te lichten in de schemerige ruimte. De directeur schakelde hem in en sloot zijn ogen. Een prekerige, …
Verder...
‘Ja, er was brand gisteren. Ik moest er heen, maar ik was te laat. Ik kon m'n laarzen weer eens niet vinden. Dus ja, dan moet je wachten. Kijken naar de vlammen die uit het dak slaan en naar je maten die rennen. Er waren veel mensen binnen hoor, ze haalden er wel tien uit. En je …
Verder...
Misschien was ze te vroeg vertrokken vanochtend. Was de reis interessanter geweest als ze zich had moeten haasten. Dan had ze moeten roeien, met haar armen. Nu kon ze niet anders dan achterover liggen en een beetje zonnen. Ze probeerde ontspannen op haar rug te liggen. In haar bl…
Verder...