Modern leven
Ik sta in een kamer voor een grote glazen wand. De wand gloeit. Hij is licht en warm, pulseert zachtjes. Een lichte druk die steeds me even terugduwt en weer laat gaan. Ik leun wat voorover. Ritmisch wiegen. Langzaam wegdromen.
Het is alsof ik door een ijle ruimte zweef. Of beter, ik sta stil en het is de ruimte die zweeft. Hele werelden drijven voorbij. Alsof je in het gras ligt met je ogen dicht, terwijl grote wolkenpartijen aan de hemel voorbijtrekken. Een gevoel van vallen terwijl je stilstaat. Het is de wereld die valt. Niet jij.
Een stem. Een mannenstem, zwaar, vriendelijk, vraagt of ik klaar ben. Ik zeg: 'Ik heb alles geleerd wat je me gevraagd hebt. Behalve dat stuk met al die feiten.'
'Had ik dat gevraagd?'
'Iets dergelijks.'
'Dat ben ik dan even kwijt.'
'Daar moeten we het een dezer dagen eens over hebben,' zeg ik. 'Die vergeetachtigheid van je.'
'Ik doe altijd mijn best voor je, dat weet je.'
'Laten we beginnen nu.'
Het pulseren neemt af. Een ruim weidelandschap openbaart zich, maar het verandert snel in een meer stedelijke omgeving en na enige moeilijk navolgbare veranderingen zit ik achter een bureau in fel kleurig kunstlicht. Er is publiek dat applaudisseert. Een man in pak, het zal de quizmaster zijn, praat de boel snel aan elkaar voordat hij tegenover mij plaatsneemt. Hij heet mij welkom. Ik knik dat we kunnen beginnen.
'De eerste worp is een zeven. De tweede een veertien. Er zijn niet meer worpen,' legt hij uit.
Ik laat een stilte vallen. Dan breng ik met plechtige stem het onvermijdelijke naar voren. Het publiek is ontzet. De quizmaster kan het niet geloven. Er worden pogingen gedaan me van mijn plan af te brengen. Beloftes over beterschap, tijdelijke kortingen, enzovoort. Niet alle pogingen zijn even chique. Ik hou voet bij stuk.
Eenmaal terug in de kamer is de stem vanzelfsprekend op de hoogte. Toch voel ik de behoefte het uit te leggen.
'Ik heb mijn abonnement opgezegd. Als je wil kan ik uitleggen waarom.'
'Zoals u wilt. Uitleg is nu niet nodig. Er komt nog een vragenlijst.'
'Ik hoop dat je niet teleurgesteld bent.'
'Gevoelens zijn geen onderdeel van mijn programma. Maakt u zich geen zorgen. Zoals ik zei, er komt nog een vragenlijst. Verder wens ik u nog een prettige dag.'
Het glas van de wand wordt doorzichtig. Meteen val ik voorover.