Storm Henk
Vannacht werd ik gebeld, midden in een droom waarin oefende voor mijn rijexamen. Achteruit inparkeren. Eerst goed kijken, vergeet niet de spiegels. Binnen, buiten rechts. Probeer een ruimtelijk beeld te vormen van de omgeving waarin je je bevindt. Pas als je zeker bent geef je gas. Er klonk gerinkel. Ik werd wakker en nam op.
Het was de storm, die raasde al de hele nacht om het huis. Ik had hem wel gezien. Ik vroeg wat er aan de hand was. Water, was het antwoord. Veel water. We zitten er erg mee in onze maag. We hebben zoveel water dat we het nergens meer kwijt kunnen en daarom moeten we het opslaan in uw appartement. Tijdelijk, natuurlijk. U wordt later nog geinformeerd, maar voor nu is het belangrijk dat we haast maken. De nood is hoog.
Ik was niet van mijn stuk gebracht. Allereerst, over hoeveel water hadden we het eigenlijk? Paste dat allemaal wel in een appartement? De ruimte was immers niet berekend op industriele hoeveelheden. Daarna ging ik op zoek naar alternatieven. Kon het water niet op een andere manier veilig gesteld worden? Waarom juist hier? Waarom bijvoorbeeld niet bij die mensen van hier tegenover? Die doen nooit iets. En haar mag ik niet. Maar wat ik ook wilde weten is, hoe lang zou dat hier allemaal moeten blijven liggen dan? Gesteld dat ik akkoord zou gaan, natuurlijk. Wat ik niet deed.
De storm was echter meer het type van woorden en daden. Echt een 'can do' mentaliteit. Niet het type dat eerst in gesprek gaat om de voors en tegen af te tasten, die ook belangstelling naar de ander toont, al was het maar uit beleefdheid. Geen spoor van empathie.
Je weet hoe dat gaat in zulke gevallen. Zodra de eerste nood voorbij is zie en hoor je nooit meer wat van ze. Ik heb drie dagen gewacht, met het water. Daarna ben ik gaan dweilen. Terwijl ik op mijn knieën lag schreef ik in gedachten een boze brief. Maar zo gaat dat tegenwoordig niet meer. Er is een formulier op de site. Of een servicelijn, met een bandje. Een chatbot met de persoonlijkheid van een dronken zeehond met staar. Antwoord komt er nooit. Of alleen uit voorraad. De werkelijke daders krijg je nooit te pakken.